11.11

Schron na Brusie... Jako mała dziewczynka przeskakiwałam razem z koleżankami przez betonowy płotek i czułam, że robię coś niedozwolonego. Kilka okrążeń i cicha ucieczka - nie wiedziałam co to tak naprawdę jest! Był to teren, na który nie wolno było wchodzić - to było wtedy najciekawsze. Dzisiaj po dwudziestu kilku latach wróciłam tam z własnym dzieckiem, jednak zwiedzanie wyglądało już zupełnie inaczej. Przywitali nas żołnierze, pojazdy wojskowe, wejście do schronu było całkiem bezpieczne :) Dużo eksponatów i serca, kóre zupełnie hobbistycznie włożyli w to inni ludzie. Zaprzysiężenie bractwa strzeleckiego... Czułam się naprawdę dumna i podekscytowana. 

Drugim punktem dzisiejszego dnia był Piknik Niepodległościowy - nic szczególnego, niestety. Masa ludzi, zimno, pochmurnie. Dobrze, że w planach mieliśmy jeszcze to:

dyni brak.

W naszej łazience remont, niestety całe mieszkanie na "remont" zachorowało.
Z Tymeczkiem siedzimy w moim domku rodzinnym, Krzych jest z nami z doskoku.
Zupełnie ominął nas z tego powodu szał dyniowych wycinanek, przebieranek...
...oby tylko przetrwać to do końca!
Remont - to choroba, na którą zapada cała rodzina. A jak powszechnie wiadomo: My chorować nie lubimy!

A tuż przed rozpoczęciem tego całego zamieszania Krzych pełnił honory na otwarciu edukacyjnego placu zabaw w przedszkolu u Tymka. W ubiegłym roku panie przedszkolanki postanowiły zawalczyć o dofinansowanie nowego placu zabaw dla dzieciaków. Jak wiadomo w przedszkolach państwowych kasy nie ma w nadmiarze :( Panie wykazały się pomysłami, Krzych przelał je fachowo na papier, inna mama przeobraziła pomysł w odpowiednie słowa. Tym samym dzieciaki już z placu korzystają, projekt wygrał konkurs i został w pełni sfinansowany :) W ramach podziękowań Krzych i "inna mama" zasadzili pod przedszkolem platana, dzieci swoich rodziców drzewko podlały... I tak: Krzych syna spłodził, drzewo posadził a teraz czas na dom :) - ale do niego to jeszcze daleka droga, choć do każdej drogi trzeba zrobić pierwszy krok -> Działka wybrana :D